namaste!

Namaste! (hallo allemaal)
Nu ik me ietsje beter voel tijd voor een kleine update. Ja jullie lezen het goed, ik ben al ziek sinds ik in India overstapte.Inmiddels zijn we een paar dagen verder en voel ik me steeds ietsje beter. Buiten dat ik veel heb geslapen heb de afgelopen dagen, heb ik met wat pillen achter de kiezen ook nog wel wat dingen gezien met mn gids. Zo ben ik woensdag samen met mn gids naar Durbar square geweest. Eigenlijk alleen de wandeling er naartoe is al een bezienswaardigheid. Het straatbeeld is hier echt 'bijzonder'. Alles gaat hier maar door elkaar, er lijken geen regels te zijn. Op een weggetje van 4 m breed rijden auto's, fietsen, motoren, riksja's en er lopen ook nog mensen, koeien en honden tussendoor en met een getoeter van jewelste. Maar durbar square is dus een soort gebied met allemaal tempels bij elkaar, er is een tempel die compleet gemaakt is uit een boom. En weet je wat nou een beetje creepy is, dat de maker zijn handen naderhand worden afgehakt zodat ie nooit meer dezelfde tempel kan maken. In het hindoeisme is de god Shiba heel belangrijk, die heeft een olifantenhoofd op een normaal lichaam (maar ik weet ff niet meer hoe het nu precies zat). OP de weg terug liepen we nog langs een klein tempeltje waar tot een aantal jaren geleden elk jaar het bloed van een kleine jongen moest worden geofferd, lekker volkje he!
Wat grapppig was, ik kwam die avond Jacqueline tegen, het meisje waarmee ik samen oogheelkunde doe dadelijk. Ze zaten heel toevallig ook in hetzelfde hotel. Gisteren zijn we naar Swayambhunath (de monkeytemple) geweest. Dit is een boedhistische tempel. Ze zien er uit als een koepel, vaak wit, met daarboven een soort gouden toren met daarboven de budha eyes, jullie zullen het zien op de foto. De hindoeistische tempels zijn alemaal vierkante daken boven elkaar steeds iets kleiner. Daar pauzeerden we weer even en de gids gaf me lasshi, dat is een soort nepalees optimel (denk ik), maar dan minder lekker. Het smaakt een beetje naar yoghurtwater met wat klontjes erin. Nou zat ik het uit beleefdheid toch netjes op te drinken, komt er ineens een aap over mn schouder die graag lasshi heeft en grist me zo dat drankje uit mn handen, ik schrik me natuurlijk wild en de helft van de lasshi beland eerst nog op mn broek. Afijn, een beetje van de schrik bekomen heb ik de aap met mijn lasshi nog wel ff op de foto gezet natuurlijk. Er zitten dus ook echt veel open rond de monkeytemple, wat de naam al doet vermoeden.
Wat ik nog niet verteld had was dat we op de motor gingen, nou moet ik bekennen dat ik niet zo motor/scooterheld ben sinds ons avontuurtje op kreta (he pap). Ik heb het overleefd, maar ideaal is het niet in deze verkeerschaos. Ik vond het ook vrij apart en niet zo fijn dat hier alleen de bestuurders een helm ophebben En een hoop smog hangt hier ook in de stad, veel mensen hebben ook zo'n stoffen kapje voor en anders rochelen ze wel en spauwen ze het op straat.
Maar goed, na de monkey temple gingen we richting pashupatinath. Hier worden de nepalezen gecremeerd, echt bijzonder om dit eens te zien. Je moet je voorstellen dat er een tiental stenen platformen naast de rivier staan, daarop wordt een soort kampvuuronderstel gebouwd, ze leggen er stro op, vervolgens wordt het lijk er opgelegd, gewikkeld in doeken, verder naakt (dit omdat je ook naakt geboren wordt, moet je ook naakt gaan vinden ze). Om het beter te laten branden wordt er nog boter op het lijk gelegd en een beetje uitgesmeerd. Dan wordt alles aangestoken en duurt het zo'n 2 uur voordat alles as is geworden. Wij zijn gewend de as te bewaren of uit te strooien, hier wordt het gewoon in de rivier geveegd naderhand. Best apart om je te realiseren dat er verderop mensen zich staan te wassen of hun kleren staan te wassen.. Grappig detail, ze hebben ook een VIP-platform hier voor de rijke nepalees, wat eigenlijk precies hetzelfde is alleen wat meer versierd met bloemen enzo.
Als afsluiter ben ik die dag nog in Bodhunath geweest, een hele grote stupa (boedhistische tempel) en er was niet iets van een feest aan de gang want het wemelde er van de mensen die allemaal om de stupa heen liepen. Je moet hier trouwens altijd met de klok mee rond een stupa/tempel lopen, zodat je rechterhand het dichtst bij de god is. Rechts is een beetje je schone goede hand zeg maar, waarmee je ook eet en links is een dan de vieze hand waarmee je vieze(re) dingen doet.
Ze hebben in en bij tempels vaak kaarsjes staan gemaakt van boter, dit kun je ook goed ruiken als ze branden.
En 's avonds begon het alweer flink te onweren helaas, dus heb ik me niet meer buiten begeven.
Vandaag heb ik Bhaktapur en Patan bezocht. Het waren allebei een stuk minder drukke steden dan Kathmandu. Vooral Bhaktapur vond ik erg mooi, het is de stad waar al de bakstenen voor de omgeving vandaan komen. De straten zijn hier dan natuurlijk ook mee betegeld. Er is een mooie durbar square (de plaats waar de meeste tempels staan heet overal zo, dat denk ik tenminste). We liepen ook over een pottery square, heel dat plein ligt dus vol met drogende kruiken. Wat opvalt is dat het een mengsel van teer en klei is, dat ruik je duidelijk! Vervolgens worden de potten bruin gekleurd en verder gedroogd en gekeerd.
Na Bhaktapur verder op de motor naar Patan. Die gids probeert me trouwens steeds dingen te zeggen op de motor, maar ik heb dat liever niet. Want 1. ik versta er de ballen van en 2. ik heb liever dat ie z'n ogen gewoon op de weg houdt. En dat heb ik ook even goed duidelijk gemaakt. In Patan was eigenlijk alleen weer een durbar square te zien, wat hier bijzonders aan was, is dat er een tempel een soort bassin is, waarin mensen zich kunnen wassen en dat water komt dan uit dezelfde bron als van een heilig meer hogerop in Nepal.
Over het algemeen is het leven hier trouwens redelijk goedkoop, want je hebt vaak omgerekend al voor een paar euro iets te eten en een frisdrank is altijd minder dan een euro.
Morgen vlieg ik naar Biratnagar, vanwaar ik nog met een taxi naar Dharan moet. De andere co's zijn hier inmiddels allemaal al. Ik kijk er wel naar uit een beetje frisse lucht!
Tot de volgende keer!

Kus Esther